مصرف چه مکمل‌هایی با چای یا قهوه برای سلامتی مضر است؟
نوشیدن یک فنجان چای یا قهوه برای اکثر افراد یک عادت صبحگاهی است؛ و البته صبح‌ها زمان مناسبی برای مصرف مکمل‌های ویتامین روزانه نیز است.
مواد حاوی کافئین که کمک‌کننده افزایش سطح انرژی هستند در میزان جذب برخی ویتامین‌ها و مواد معدنی توسط بدن اختلال ایجاد می‌کنند.
مکمل‌هایی که نباید با چای یا قهوه مصرف شوند:
*آهن
آهن در ساخت هموگلوبین، یک پروتئین در گلبول‌های قرمز خون که به انتقال اکسیژن از ریه‌ها به سایر نقاط بدن کمک می‌کند، ضروری است. آهن نقش کلیدی در تولید انرژی، سنتز هورمون، تقویت سیستم ایمنی و حتی تکامل اعصاب شناختی دارد.
به گفته سرویس سلامت همگانی بریتانیا (NHS)، زنانی که در طول دوره پریود خون زیادی از دست می‌دهند، بیشتر در معرض خطر کم‌خونی فقر آهن قرار دارند و ممکن است نیاز به مکمل داشته باشند. مشکل اینجاست که کافئین می‌تواند جذب مکمل‌های آهن را مهار کند – همین امر در مورد آهن موجود در غذای افراد نیز صدق می‌کند. مطالعات نشان داده است که مصرف قهوه و چای همچنین می‌توانند آهن موجود در منابع غذایی را مهار کنند، بنابراین اگر کم‌خون یا باردار هستید و برای بالا بردن سطح آهن بدن خود تلاش می کنید، توجه ویژه به این موضوع حائز اهمیت است.
چندین مطالعه نشان داده‌اند که پلی‌فنول‌ها، به‌ویژه تانن‌ها نیز می‌توانند تاثیر مکمل آهن را در بدن از بین ببرند. این ترکیبات گیاهی موجود در چای و قهوه اساسا در طول هضم با آهن ترکیب شده و میزان جذب آن را در بدن کاهش می‌دهند.
*ویتامین D
دانشمندان دریافته‌اند که ویتامین D بر بیش از ۲۰۰ ژن در بدن ما تأثیر می‌گذارد. این ویتامین سیستم ایمنی بدن را سالم نگه می‌دارد، هورمون‌های جنسی را تنظیم می‌کند و برای جذب کلسیم بدن به‌منظور تقویت استخوان‌ها و دندان‌ها ضروری است.
همچنین برای تنظیم خواب یک ویتامین کلیدی است. سطح پایین ویتامین D خطر مشکلات خواب را افزایش می‌دهد، از جمله طول مدت خواب کوتاه‌تر، افزایش بیداری‌های شبانه و تاخیر در شروع خواب.
به‌طور خاص، یک مطالعه مشترک توسط دانشگاه کریتون در نبراسکا و دانشگاه میامی واقع در ایالت فلوریدا، نشان داد که کافئین بیان گیرنده‌های ویتامین D را در سلول‌های استئوبلاست کاهش می‌دهد – سلول‌هایی در بدن ما که مسئول تولید استخوان هستند.
*ویتامین C، ویتامین B، منیزیم، و پتاسیم
کار زیادی وجود ندارد که ویتامین C نتواند انجام دهد. این ویتامین به بدن برای تولید کلاژن، پروتئینی که برای ساخت غضروف، رباط‌ها، پوست و رگ‌های خونی استفاده می‌شود، کمک می‌کند. ویتامین C همچنین به بهبود زخم کمک می‌کند و یک آنتی‌اکسیدان قوی است که از DNA بدن در برابر آسیب رادیکال‌های آزاد محافظت می‌کند.
در حالی‌که آن‌ها عملکردهای بسیار متفاوتی دارند، ویتامین‌های گروه B (تیامین، ریبوفلاوین، نیاسین، اسید پانتوتنیک، پیریدوکسین، بیوتین، فولات و کوبالامین) و ویتامین C همگی به‌عنوان ویتامین‌های محلول در آب طبقه‌بندی می‌شوند، به این معنی که بدن شما نمی‌تواند آن‌ها را ذخیره کند و به‌راحتی از طریق ادرار دفع می‌شوند.
با توجه به اینکه کافئین یک محرک است، تولید ادرار را نیز افزایش می‌دهد، بنابراین برخی از ویتامین‌ها و مواد معدنی قبل از خارج شدن از بدن به خوبی جذب نمی‌شوند. از آن‌جایی که کافئین دارای اثر ادرارآور است، می‌تواند دفع ویتامین‌های B و ویتامین C را افزایش دهد، قبل از اینکه بدن فرصتی برای جذب فواید آن‌ها داشته باشد.
کافئین تأثیر مشابهی بر الکترولیت‌هایی مانند منیزیم و پتاسیم دارد – مواد معدنی که به خواب، متابولیسم، عملکرد قلب سالم و هیدراته نگه‌داشتن بدن کمک می‌کنند.
✔️نکته مهم: در حالت ایده‌آل، مکمل‌های ویتامین خود را با یک لیوان آب مصرف کنید. اگر عاشق قهوه هستید توصیه می‌شود ۳۰ دقیقه قبل یا بعد از مصرف مواد حاوی کافئین مکمل خود را مصرف کنید. اما مکمل آهن استثنا است و باید بین مکمل‌های آهن و مصرف قهوه یا چای یک تا دو ساعت فاصله بگذارید و سعی کنید حتی‌الامکان در زمان مصرف مکمل آهن، با نوشیدن آب پرتقال دست رد به سینه آن‌ها بزنید زیرا ویتامین C به بدن کمک می‌کند تا آهن بهتر جذب شود.
انتهای پیام
انتشار این مطلب با ذکر منبع «دنیای سلامت و دارو» بلامانع است.
