داروی PEG-MTAP توانایی سیستم ایمنی را برای مبارزه با تومورهای سرطانی بیشتر می‌کند
تیمی به سرپرستی محققان دانشگاه تگزاس در آستین دریافتند که یک داروی جدید مُلهَم از طبیعت اثربخشی سلول‌های ایمنی را در مبارزه با سرطان بیشتر می‌کند. در مدل‌های موش مبتلا به ملانوما، سرطان مثانه، سرطان خون و سرطان روده بزرگ، این دارو رشد تومورها را کُند می‌کند، طول عمر را افزایش می‌دهد و کارایی ایمنی‌درمانی را افزایش می‌دهد. این تحقیق در نشریه Cancer Cell منتشر شده است و می‌تواند برای بسیاری از بیماران سرطانی یک تحول بزرگ باشد.
بسیاری از سرطان‌ها بخشی از DNA به نام ۹p۲۱ را حذف می‌کنند که شایع‌ترین حذف در همه سرطان‌ها است و در ۲۵ تا ۵۰ درصد از سرطان‌های خاص مانند ملانوما، سرطان مثانه، مزوتلیوما و برخی سرطان‌های مغز رخ می‌دهد.
دانشمندان مدت‌هاست که می‌دانستند سرطان‌های با حذف ۹p۲۱ به معنای نتایج بدتری برای بیماران و مقاومت در برابر درمان‌های ایمنی است – استراتژی‌های درمانی که برای افزایش پاسخ ایمنی طبیعی بیمار به سرطان طراحی شده‌اند.
این حذف به سلول‌های سرطانی کمک می‌کند تا از شناسایی و از بین رفتنِ خود توسط سیستم ایمنی جلوگیری کنند. آن‌ها این کار را تا حدی با تحریک سلول‌های سرطانی به پمپاژ کردن یک ترکیب سمی به نام MTA که عملکرد طبیعی سلول‌های ایمنی را مختل می‌کند و هم‌چنین اثربخشی ایمنی‌درمانی‌ها را مسدود می‌کند، انجام می‌دهند.
اِوِرِت استون، دانشیار پژوهشی در گروه علوم زیستی مولکولی و دانشیار سرطان‌شناسی در دانشکده پزشکی دل، که این کار را رهبری می کرد، گفت: در مدل‌های حیوانی، داروی ما MTA را به حالت عادی کاهش می‌دهد و سیستم ایمنی دوباره فعال می‌شود. ما سلول‌های T بسیار بیشتری را در اطراف تومور می‌بینیم که در حالت حمله هستند. سلول‌های T یک نوع سلول ایمنی مهم هستند، مانند یک نیروی ویژه که می‌تواند سلول‌های تومور را تشخیص دهد و آن‌ها را پُر از آنزیم‌هایی کند که تومور را از داخل به بیرون از بین می‌برند.”
استون پیش‌بینی می‌کند که این دارو در ترکیب با ایمنی‌درمانی برای افزایش اثربخشی آن‌ها استفاده شود.
او و همکارانش برای ایجاد داروی کاندید خود با آنزیم مفیدی که به‌طور طبیعی توسط بدن برای تجزیه MTA تولید می‌شود شروع کردند و سپس پلیمرهای انعطاف‌پذیر را اضافه کردند.
استون افزود: این یک آنزیم واقعاً خوب است، اما ما باید آن را بهینه کنیم تا در بدن ماندگاری بیشتری داشته باشد. اگر فقط آنزیم طبیعی را تزریق کنیم، ظرف چند ساعت از بین می‌رود. در موش‌ها، نسخه اصلاح‌شده ما برای روزها در گردش باقی می‌ماند؛ در انسان حتی بیشتر دوام می‌آورد.
محققان قصد دارند آزمایش‌های ایمنی بیشتری روی داروی خود به نام PEG-MTAP انجام دهند و به دنبال بودجه برای وارد کردنِ آن به آزمایش‌های بالینی انسانی هستند.
انتهای پیام
