داروهایی که نباید با منیزیم مصرف شوند
منیزیم یک ماده معدنی مهم برای بسیاری از عملکردهای بدن و برای بیش از ۳۰۰ واکنش زیست‌شیمی از جمله کنترل قند خون، تنظیم فشار خون و عملکردهای عضلانی و عصبی ضروری است. این ماده معدنی هم‌چنین از سلامت استخوان‌ها حمایت می‌کند و برای ایمنی بدن و ریتم طبیعی قلب حائز اهمیت است.
منیزیم به‌طور طبیعی در بسیاری از غذاها یافت می‌شود و به‌عنوان یک مکمل غذایی نیز موجود است. منابع غذایی خوب منیزیم شامل آجیل، دانه‌ها، حبوبات، غلات کامل، میوه‌هایی مانند موز و آووکادو و سبزی‌های تیره و پهن‌برگ مانند اسفناج است. هم‌چنین به‌عنوان یک ماده مغذی به غلات و سایر غذاهای غنی‌شده اضافه می‌شود.
مصرف مکمل‌های منیزیم به‌طور معمول توصیه نمی‌شود مگر اینکه فردی دچار کمبود منیزیم باشد. برخی از داروهایی که به‌دلیل عوارض جانبی یا تداخلات احتمالی نباید با منیزیم مصرف شوند:
آنتی‌بیوتیک‌ها
منیزیم می‌تواند با آنتی‌بیوتیک‌های خاصی از جمله تتراسایکلین‌ها مانند دکلومایسین (دمکلوسیکلین)، ویبرامایسین (داکسی‌سایکلین) و آنتی‌بیوتیک‌های کینولون مانند سیپرو (سیپروفلوکساسین) و لواکین (لووفلوکساسین) تداخل داشته باشد.
آنتی‌بیوتیک‌هایی که با منیزیم مصرف می‌شوند یا خیلی زود بی‌اثر می‌شوند یا ممکن است به‌درستی جذب نشوند. برای اطمینان از جذب بهینه، آنتی‌بیوتیک‌های خود را دست‌کم دو ساعت قبل یا ۴ تا ۶ ساعت بعد از مکمل منیزیم مصرف کنید. این زمان بر اساس نوع آنتی‌بیوتیکی که مصرف می‌کنید، متفاوت است.
داروهای ادرارآور
داروهای ادرارآور داروهایی هستند که به بدن کمک می‌کنند تا با ایجاد ادرار بیشتر از شر نمک و مایعات اضافی در کلیه‌ها خلاص شوید. مصرف داروهای ادرارآور در کنار منیزیم بسته به نوع آن دارو می‌تواند می‌تواند از دست‌دادن منیزیم از طریق ادرار را افزایش یا کاهش دهد.
این داروها همراه با منیزیم نیز اثرات منیزیم را خنثی می‌کنند، زیرا باعث هایپومنیزیمی می‌شوند، وضعیتی که در آن سطح منیزیم به‌طور خطرناکی در خون پایین می‌آید. سطوح پایین منیزیم می‌تواند علائمی مانند ضعف عضلانی، بیش‌تحریک‌پذیری و خواب‌آلودگی ایجاد کند.
بیس فسفونات‌ها
مکمل‌های غنی از منیزیم می‌توانند جذب بیس فسفونات‌های خوراکی را کاهش دهند، خانواده‌ای از داروهای مورد استفاده برای درمان پوکی استخوان، یک بیماری مزمن (طولانی‌مدت) که باعث تضعیف و شکنندگی استخوان‌ها می‌شود.
این تداخل زمانی رخ می‌دهد که بیس فسفونات‌ها مانند داروی فوزاماکس (الندرونات) خیلی زود قبل یا بعد از منیزیم مصرف شوند. برای جلوگیری از این امر، بیس فسفونات‌ها حداقل دو ساعت قبل یا بعد از مصرف مکمل منیزیم مصرف شوند؛ برای برخی افراد نیز این دستورالعمل ۳۰-۶۰ دقیقه است.
داروهای مهارکننده پمپ پروتونی (PPI)
داروهای مهارکننده پمپ پروتونی (PPI) که زخم معده را درمان می‌کنند و علائم رفلاکس اسید معده را تسکین می‌دهند وقتی برای مدتی طولانی ( بیش از یک سال) مصرف شوند می‌توانند باعث کاهش سطح منیزیم خون شوند. رفلاکس معده زمانی رخ می‌دهد که اسید معده به سمت مری حرکت می‌کند و باعث ایجاد احساس سوزش معده می‌شود.
داروهای PPI عبارتند از Nexium (اس‌امپرازول) و Prevacid (لانسوپرازول). اگر PPI مصرف می‌کنید قبل از شروع درمان طولانی‌مدت PPI، به یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی مراجعه کنید تا سطح منیزیم خون‌تان را با آزمایش مشخص کند و در حین مصرف دارو، آزمایش‌های دوره‌ای سطح منیزیم خون خود را انجام دهید.
روی
روی یک ماده معدنی ضروری است که در مقادیر کم برای حمایت از سلامت بدن لازم است. روی ماده معدنی مهمی برای بهبود زخم، عملکرد سیستم ایمنی، لخته‌شدن خون و سایر عملکردهای بدن است.
تحقیقات نشان داده است که مصرف دُزهای بسیار بالای روی در کنار منیزیم می‌تواند بر توانایی بدن در جذب و تنظیم منیزیم تأثیر بگذارد. برای جلوگیری از این تداخل احتمالی، روی و منیزیم را جداگانه و در ساعات مختلف روز مصرف کنید.
✔️چه زمانی باید به یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی مراجعه کرد؟
اگر هر یک از داروهای فوق را مصرف می‌کنید، با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود در مورد بی‌خطر بودن مصرف داروهای خود با مکمل منیزیم مشورت کنید.
هم‌چنین اگر عوارض جانبی منیزیم که ممکن است شامل برافروختگی پوست، شکم‌درد، رفلاکس‌ها، اسهال، تهوع یا استفراغ باشد را تجربه کردید باید به پزشک مراجعه کنید. سایر عوارض جانبی ممکن است شامل اختلالات الکترولیتی مانند هیپوکلسمی و هایپرکالمی باشد.
عوارض جانبی جدی منیزیم عبارتند از دشواری تنفس، نارسایی قلبی و هیپوترمی (زمانی‌که دمای مرکزی بدن به زیر ۹۵ درجه فارنهایت می‌رسد). در حالی‌که اگر منیزیم در دُز و شکل صحیح مصرف شود، عوارض جانبی نادر است، اما احتمال رخ‌دادنِ آن وجود دارد. اگر عوارض جانبی جدی را تجربه کردید، سریعا به اورژانس مراجعه کرده یا با اورژانس تماس بگیرید.
انتهای پیام
انتشار این مطلب با ذکر منبع «دنیای سلامت و دارو» بلامانع است.
