رفع اندوه پس از زایمان با گل محمدی
اندوه پس از زایمان، دوره‌ای گذرا از افزایش واکنش‌دهی احساسی است که تقریباً در نیمی از زنان در هفته اول بعد از زایمان رخ می‌دهد. این وضعیت احساسی در روزهای چهارم تا پنجم پس از زایمان به حداکثر می‌رسد و تا روز دهم الی چهاردهم به حالت طبیعی برمی‌گردد.
در این زنان، بی‌ثباتی احساسی افزایش می‌یابد و ممکن است بی‌خوابی، بغض‌کردن، افسردگی، اضطراب، ضعف تمرکز، تحریک‌پذیری و ناپایداری عاطفی در آن‌ها مشاهده شود. اندوه پس از زایمان، شایع‌ترین اختلال خلقی پس از زایمان است که غم پس از زایمان، غم مادری و غم کودک نیز گفته شده و برخی نیز آن را افسردگی موقتی پس از زایمان و یا افسردگی روز سوم، چهارم و یا دهم نامیده‌اند.
در این رابطه، تیم پژوهشی شش نفره‌ای از دانشگاه علوم پزشکی مشهد با همکاری دانشگاه موناش استرالیا تحقیقی را انجام داده‌اند که در آن، تأثیر رایحه‌درمانی با اسانس گل‌محمدی بر اندوه پس از زایمان با تمرکز بر زنان نخست‌زا مورد آزمایش و بررسی قرار گرفته است.
آن‌ها در این مطالعه که روی ۶۵ زن نخست‌زای بستری در بیمارستان ام‌البنین مشهد انجام دا‌ه‌اند، برای نیمی از بیماران از اسانس گل محمدی برای تخفیف اندوه پس از زایمان استفاده کرده و سپس وضعیت آن‌ها را با گروه دیگر مقایسه نموده‌اند.
نتایج حاصل از بررسی‌های این پژوهش نشان می‌دهند که رایحه‌درمانی با اسانس گل‌محمدی در کاهش اندوه پس از زایمان در زنان نخست‌زا مؤثر و ایمن است. بر اساس این تحقیق، استنشاق بوهای خوش با آزادسازی انتقال دهنده‌های شیمیایی سیستم عصبی شامل انکفالین، اندورفین و دینورفین، سبب کاهش درد و اضطراب و افزایش سطح هوشیاری می‌شود و هم‌چنین، ترشح نورآدرنالین و سروتونین را افزایش می‌دهد.
مریم مرادی، محقق دانشکده پزشکی، پرستاری و بهداشت دانشگاه موناش استرالیا و همکاران‌اش در این خصوص می‌گویند:
بر اساس نتایج تحقیق ما، بعد از انجام مداخله پژوهشی شامل رایحه‌درمانی با اسانس گل‌محمدی، نمره اندوه پس از زایمان در روزهای ۴، ۱۰ و ۱۴ در زنان مورد مطالعه به طرزی قابل‌توجه نسبت به گروه دیگر کاهش پیدا کرد و این روش، قابل توصیه است.
به گفته آن‌ها، رایحه‌درمانی به‌عنوان یکی از اشکال رایج طب مکمل به مفهوم استفاده کنترل شده از روغن‌های گیاهی معطر به‌منظور درمان و پیشگیری از بیماری‌ها است. رایحه درمانی با تحریک مسیر بویایی بر هیپوتالاموس تأثیر گذاشته و با کاهش هورمون آزادکننده کورتیکوتروپین، سبب کاهش کورتیزول و اضطراب می‌شود.
انتهای پیام
