ادامه نارضایتی‌ها از پلتفرم‌های دارویی
دکتر آرش محبوبی، رئیس انجمن داروسازان تهران در خصوص توزیع اینترنتی دارو گفت:
فروش اینترنتی دارو نه تنها نفعی برای مردم ندارد بلکه در کنار القای مصرف‌گرایی دارو، باعث کاهش دسترسی مردم و افزایش هزینه‌های درمان می‌شود.
برخی به حوزه دارو به‌عنوان تجارت نگاه می‌کنند و می‌گویند ما زیرساخت‌های تجارت الکترونیک را فراهم کرده‌ایم و یک سری شرکت‌ها نیز در این حوزه چند ۱۰۰ هزار میلیارد تومان سرمایه‌گذاری کرده‌اند، پس می‌توان در قالب این سرمایه‌گذاری توزیع اینترنتی دارو را هم جا داد.
از آن‌جایی که به‌نظر می‌رسد برخی از درِ وزارت‌خانه‌های دیگر منافع و یا زیرساخت‌های آماده‌ای را دارند که می‌توانند از آن‌ها استفاده کنند و درآمدزایی داشته باشند به این حوزه ورود کرده‌اند. به‌خصوص که مدام به حوزه تجارت الکترونیک اشاره می‌کنند و متوجه نیستند که بحث بهداشت و درمان حوزه تجارت نیست؛ یعنی گرفتاری ما نیز سر همین مباحث فلسفی سلامت و حقوق اولیه انسانی در حوزه سلامت است.
وظیفه ذاتی مسئولان وزارت بهداشت این است که از سلامت مردم دفاع کنند و نگذارند آسیبی به سلامت مردم وارد شود. این درحالی است که طی ۲ سال گذشته خیلی از این شرکت‌ها که در حوزه تجارت الکترونیک در بخش‌های تاکسی اینترنتی و حتی هتل داری و غیره فعالیت دارند به بزرگ‌ترین توزیع‌کنندگان فرآورده‌های قاچاق سلامت، دارو و فرآورده‌های ممنوعه تبدیل شده اند.
وزیر بهداشت بر اساس وظیفه ذاتی‌اش باید بیاید تصمیمی را بگیرد که حافظ سلامت مردم باشد، این وسط قوه قضاییه و بقیه دوستان و نهادهایی که باید به‌عنوان مدعی‌العلوم اصل سلامت مردم را نگهداری کنند ضرورت دارد که به این حوزه ورود کنند.
فشارهایی که وزارت فناوری اطلاعات و وزارت اقتصاد به این حوزه وارد می‌کنند در عمل به‌نظر می‌رسد که منجر به این خواهد شد که آن ها در سال ۱۴۰۳ با حرفهای خیلی زیبا یک آسیب بزرگ را برای سلامت جامعه ایجاد خواهند کرد.
این افراد تمام ادعاهای‌شان بر اساس یک مصوبه هیئت دولت است که در جریان آن مصوبه از هیچ کدام از نهادهای صنفی تخصصی در حوزه های پزشکی و داروسازی کشور نظری گرفته نشده است.
الان در حوزه دسترسی به دارو، به خدمات دارویی و داروخانه‌ها در کشور وضعیت مطلوبی داریم و این حوزه مشکل دسترسی ندارد اما مسلم است که شمار بسیاری از نیازهای دیگر در حوزه آی‌تی و زیرساخت‌های مربوط به آن وجود دارد که می‌تواند در بخش‌های توزیع، نگهداری و حفظ کیفیت کمک‌کننده باشند.
با این‌حال به‌خاطر این‌که این حوزه ها هزینه‌بر است و در نهایت هم برای دوستان هم سود چندانی ندارد نمی‌خواهند به سلامت مردم کمکی کنند. پیشنهاد بنده این است که عزیزانی که می‌خواهند در حوزه آی‌تی خدمتی انجام دهند بیایند برای رفع نیازهایی که اعلام کرده‌ایم و تاکنون هیچ کسی تمایلی به انجام آن‌ها نداشته است را دست بگیرند و کمک کنند که باری از دوش مردم برداشته شود. بنابراین به‌جای این‌که بار جدیدی بر دوش مردم بگذارند باری از دوش بردارند.
یکی از افتخارات ما این است که دارو در تمام داروخانه‌های کشور یک قیمت ثابت دارد. بنابراین نگرانی ما این است که توزیع اینترنتی تمام استانداردها را بهم بزند و موجب گرانی و عدم دسترسی مردم به دارو شود.
ما در بحث نسخ الکترونیک به شدت دچار مشکل هستیم و چند شرکت خصوصی به این حوزه وارد شده‌اند و در عمل آن را هم به عرصه تجارت وارد کرده‌اند. وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در تهیه واحدهای اطلاعاتی، در کد دار کردن فرایند توزیع و در همه این زمینه‌ها نیاز به همکاری دوستان آی‌تی دارند.
یکی از بخش‌های بسیار مهمی که وزارت بهداشت تاکنون در آن نتوانسته موفق عمل کند و کارنامه‌اش نسبت به باقی بخش‌ها ضعیف‌تر است همین حوزه است. اما دوستان وزارت ارتباطات و بخش‌های دیگر از آن‌جایی که دید تجاری دارند دنبال آن قسمت‌هایی هستند که برای‌شان می‌تواند سود بیشتری داشته باشد.
دارو در کشور ما مسئله پنهانی نیست و تمامی روند آن از عرضه، قیمت، خدمات دارویی و غیره به‌صورت شفاف انجام می‌شود و این مهم در مقایسه با تمامی همسایه هایمان از لحاظ قیمت و دسترسی شرایط بسیار متفاوت و بهتری دارد. علاوه‌بر این، از لحاظ تعداد داروسازان، سرانه داروسازان، تعداد داروخانه‌ها، سرانه داروخانه‌ها و حتی نوع خدمت و نظام ژنریکی که در ایران ارائه می‌شود همگی باعث شده مشابه ایران نه تنها در سطح کشورهای همسایه بلکه در دنیا بسیار کم باشد.
خیلی از اوقات طرفداران توزیع اینترنتی دارو طی مثال‌هایی که می‌زنند به آمریکا اشاره می‌کنند و می‌گویند: این موضوع در آمریکا اجرایی می‌شود. بد نیست بدانید که یک بسته قرص استامینوفن در آمریکا به قیمت ۱۰۰ دلار به فروش می‌رسد و اگر حتی آن را با ارز دولتی ایران هم حساب کنید قیمتی در حدود ۴ میلیون تومان دارد. بنابراین اگر بخواهیم آن شرایط را ایجاد کنیم این گرانی هم ایجاد خواهد شد.
توزیع اینترنتی دارو در آینده نزدیک باعث این می‌شود که درمان سرطان در کشور برای هر بیمار به هزار دلار تا ۲ هزار و ۵۰۰ برسد. آیا این نقطه مطلوب مردم است؟ یعنی فقط برای این‌که یک عده‌ای وارد تجارت الکترونیک و کسب‌و‌کار الکترونیک شوند ما می‌توانیم به آن حوزه هم ورود کنیم؟ آیا اصلا کشور ما به لحاظ ارزی و ریالی و پشتوانه صنعتی و مالی شرایط این کار را دارد؟ فکر می‌کنم ندارد.
وقتی شیوه توزیع به آن شکل را بیاوریم و مصرف القایی شروع شد، مصرف بالا رفت و اطلاعات مردم به دست پلتفرم ها افتاد آیا قوانین پیشگیری از کارتل‌ها را داریم؟ آیا قوانینی برای جلوگیری از فساد در این حوزه را پیش‌بینی کرده‌ایم؟ آیین‌نامه‌ها را نوشته‌ایم و قوانین آن در مجلس تصویب شده است؟
در آن کشورهایی که درباره‌شان صحبت می‌شود تمامی این نکات از قبل دیده و تبدیل به قانون شده و به آن‌ها عمل می‌شود اما ما هنوز برای این موارد هیچ آیین‌نامه و قانونی نداریم و می‌خواهیم این سیستم را راه‌اندازی کنیم. بنابراین به‌نظر می‌رسد اگر قرار است روزی به این شکل عمل شود اول باید با نظر نیروهای متخصص چه در بخش حقوقی، در بخش پزشکی، دارویی و حتی اخلاق پزشکی مشورت شود و در نتیجه آن مشورت آیین‌نامه، قوانین و نکاتی که موجب حفظ سلامت مردم و حفظ حقوق اولیه مردم می شود را در نظر بگیرند.
هرچند اجرای این طرح از جهت مالی به نفع جامعه داروسازی و پزشکی است؛ چرا که خدمت ما گران‌تر خواهد شد و دسترسی هم به خدمت ما کمتر می‌شود و ارزش کار ما بالا می‌رود اما از لحاظ سلامت مردم این یک خطر همه‌جانبه است که متاسفانه برای آن گوش شنوایی نیست.
انتهای پیام
