استفاده از درمان ترکیبی کشت سه‌بعدی و ژن‌درمانی برای بهبود سرطان پستان
محققان حوزه زیست‌شناسی سلولی و بیوشیمی ایران مطالعه‌ای در زمینه «بکارگیری مدل سه‌بعدی سرطان پستان در مطالعات ژن‌درمانی، شیمی‌درمانی و درمان ترکیبی» با هدف یافتن راهکاری برای جلوگیری از بازگشت مجدد این بیماری انجام داده‌اند.
شیوا اکبری بیرگانی، استادیار دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه زنجان و دانش‌آموخته دکترای تخصصی زیست‌شناسی سلولی و مولکولی بیوشیمی از دانشگاه تربیت مدرس درباره این طرح گفت:
سرطان، بیماری‌ای است که با تقسیم بی‌رویه سلول‌ها و خروج آن‌ها از کنترل چرخه سلولی اتفاق می‌افتد. شایع‌ترین سرطان بین جمعیت زنان در سراسر دنیا، سرطان پستان است. یکی از چالش‌های اصلی در روند درمان این نوع سرطان، مقاومت دارویی و بازگشت مجدد بیماری است که درمان این بیماری را سخت و پرهزینه کرده است.
امروزه دلیل این مقاومت به روش‌های درمانی مرسوم و بازگشت مجدد بیماری را به وجود گروهی از سلول‌های سرطانی به نام سلول‌های بنیادی سرطانی نسبت می‌دهند. این سلول‌ها، زیرجمعیت کوچکی از سلول‌های سرطانی هستند که قابلیت تجدیدپذیری داشته و پتانسیل تمایزی بالایی دارند. همین امر باعث می‌شود در محیط‌هایی با سیستم عروقی ضعیف زنده بمانند؛ بنابراین دسترسی به دارو دشوار شود.
در این پروژه تلاش کردیم برای مطالعه روش‌های درمانی سرطان سینه از کشت سه‌بعدی و تولید مدل سرطان پستان بهره ببریم. با توجه به اهمیت مطالعه سرطان و شناسایی روش‌های درمانی جدید، ساخت و استفاده از مدل‌های مطالعاتی مناسب برای بررسی رفتار واقعی‌تر سلول‌های سرطانی در پاسخ به روش‌های درمانی مورد استفاده، یکی از مباحث ضروری در این زمینه محسوب می‌شود؛ بنابراین در این طرح ضمن استفاده از کشت سه‌بعدی سلول‌های سرطانی، جهت تولید مدل لومینال آ سرطان پستان به مطالعه همزمان ژن‌درمانی، شیمی‌درمانی و هورمون‌درمانی پرداختیم.
از آن‌جا که کشت سه‌بعدی در شرایط آزمایشگاهی محیط مناسبی را برای مطالعه سلول‌های سرطانی در محیط پیچیده بافتی فراهم می‌کند، هدف ما در این مطالعه، کشت و تولید مدل سه‌بعدی سرطان پستان، بررسی مقاومت دارویی، انتقال ژن خودکشی سلولی و بررسی اثر همزمان ژن‌درمانی و شیمی‌درمانی است.
کشت سه‌بعدی و تولید مدل سرطان سینه نوع لومینال آ به‌عنوان پلتفرمی برای ارزیابی روش‌های درمانی و بهینه‌سازی آن با بازسازی دقیق‌تر شرایط فیزیولوژیکی طبیعی بدن از جمله نتایجی است که انجام این طرح داشت. هم‌چنین این طرح می‌تواند مقدمه‌ای بر ساخت مدل‌های توموری مشتق شده از سلول‌های بیمار در حوزه پزشکی شخص‌محور باشد.
انتهای پیام
