مراقب داروهای کاهش وزن باشید؛ پزشکان در مورد اثرات منفی بالقوه آن هشدار می‌دهند
داروهای کاهش وزن اخیرا محبوبیت زیادی پیدا کرده‌اند. با این‌حال اثرات منفی بالقوه‌ای در ارتباط با این داروها وجود دارد که مردم باید درباره آن‌ها بدانند. همه‌چیز از زمانی شروع شد که محققان دریافتند دسته‌ای از داروهای مورد استفاده برای درمان دیابت نوع ۲ به کاهش وزن کمک می‌کنند. در نتیجه داروهایی مانند Victoza و Ozempic به گزینه‌های درمانی محبوبی برای درمان چاقی تبدیل شدند.
این داروها موسوم به GLP-۱ Ras به‌صورت روزانه یا هفتگی تجویر می‌شوند. آن‌ها به بدن در تولید انسولین و کاهش قند خون کمک می‌کنند. طبق گزارش ABS News این داروها در سال ۲۰۰۵ توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای استفاده در بیماران دیابتی نوع ۲ نأیید شد.
پس از محرز شدن مزایای کاهش وزن، سازمان غذا و داروی آمریکا GLP-۱ RA را برای مدیریت مزمن وزن در سال ۲۰۱۴ تأیید کرد. متعاقبا داروهای دیگر در این کلاس برای کاهش وزن تأیید شدند.
دکتر آماندا اولاسکوئز، مدیر طب چاقی در مرکز پزشکی Cedars-Sinai می‌گوید: من این داروها را ۱۰ بار در روز تجویز می‌کنم. چاقی یک بیماری مزمن قابل‌بازگشت است. اثرات کاهش وزن پس از قطع این داروها متوقف می‌شود.
مطالعه اخیر دانشمندان دانشگاه مونپلیه واقع در فرانسه، که در نشریه Diabetes Care منتشر شده است ارتباط بین استفاده طولانی‌مدت از این داروها و شانس ابتلا به سرطان تیروئید را معلوم کرد. این مطالعه نشان داد افرادی که به‌مدت یک تا سه سال از این داروها مصرف می‌کردند، ۵۸ درصد بیشتر در معرض ابتلا به سرطان تیروئید بودند. علاوه‌بر این، خطر ابتلا به سرطان مدولاری تیروئید، شکل نادر این بیماری بیشتر بود.
شرکت داروسازی نوونوردیسک، سازنده داروهای Ozempic و Victoza و داروی دیگری به نام Wegovy که کاربرد آن به‌طور خاص برای کاهش وزن است در بیانیه‌ای اعلام کرد: داده‌های گسترده از کارآزمایی‌ها و شواهد واقعی “رابطه علّی بین استفاده از آگونیست‌های گیرنده GLP-۱ و خطر تومورهای تیروئید را نشان نداده‌اند”.
در حال حاضر بیمارانی که این داروها را مصرف می‌کنند هر سه تا چهار ماه یکبار برای انجام آزمایش کبد، دیابت، کلیه، کلسترول، و الکترولیت فراخوانده می‌شوند. اما آزمایش تیروئید بخشی از این آزمایش‌ها نیست. داروهای کاهش وزن زمانی باید استفاده شوند که منفعت درمانی آن‌ها بیشتر از خطرات شناخته‌شده یا احتمالی باشد و این ارزیابی باید به‌طور مداوم توسط هر بیمار با پزشک خود به‌طور منظم مورد بررسی قرار گیرد.
انتهای پیام
