من آرزو طلب نمی‌کنم؛ آرزو می‌سازم
*یادداشت سردبیر
درخصوص انتشار مجله فن‌سالاران:
من آرزو طلب نمی‌کنم؛ آرزو می‌سازم؛ این تیتر، دیالوگی‌ست از فیلم «کمال‌الملک» ساخته درخشان «علی حاتمی». شبیه بیتی‌ست از یک غزل بلندبالا.
باید «کمال‌الملک» باشی تا به کوچه‌ای و راهی رنگی چنین بزنی و یا عطر دل‌انگیز مهربانی و هنرت، بر چارچوب هر دری که وارد می‌شوی، یادگاری‌ای بگذاری. حداقل شبیه آن باشی تا جای طلب آرزو، آرزو بسازی!
ما تاریخ را بسان گذشته‌ای که پشت سر می‌گذاریم می‌بینیم؛ اما اگر به همین چندسال قبل برگردیم و ادبیات رسانه‌ای آن را مرور کنیم (و امروز که هم «دنیای سلامت و دارو» در کنار دیگر همراهان این عرصه قدم‌های نوپای خود را برمی‌دارد)؛ تفاوتی چشم‌گیر وجود دارد: آدم‌های نو و تازه آمده‌اند که آرزو می‌سازند و پیش می‌آیند، دنیا نو شده است و…
اما یک نفر این‌وسط فرق دارد در این روزها و در احوال مرتبط گفته شده با صنعت. او بزرگ‌تر است بر ما اهالی رسانه. جوان است و برنا؛ اما از بس که کار کرده، ما احساس کوچک‌تری می‌کنیم. قدم‌هایش بلند است؛ و چون خودش، رعناگونه می‌نویسد، و رج می‌زند زیبایی را؛ تا گم شود زشتیِ تو در توی این روزگار.
او از موفقیت و اتفاق‌های مثبت صنعت دارو و با افتخار می‌نویسد و از پلشتی و مصائب حوزه سلامت ذره‌ای کوتاه نمی‌آید.
رضا درستکار با رسانه «فن‌سالاران» رقیب جدی رسانه‌ای ماست؛ اما بزرگ‌تری و کار بلدی‌اش درس است [و اگر میان «دنیای سلامت و دارو» با «فن‌سالاران» شباهتی هم هست؛ باید بگوئیم، با افتخار به دست بزرگتر‌مان نگاه می‌کنیم.]
اما امروز اتفاقی زرین و درخشان در فارمکس افتاد؛ و صنعت دارویی کشور صاحب نشریه‌ای تازه با عنوان «فن‌سالاران» شد.
این ماجرا آغاز راهی تازه است که هم انحصارها را می‌شکند و هم زاویه نگاهی تازه و جدی؛ آن هم با ادبیاتی نو و فهم و ادراکی تازه از حوزه نقد به‌دست می‌دهد. (که او کهنه‌سوار این مسیر در حوزه سینمایی هم هست.)
درست شبیه «کمال‌الملک» که در آن فیلم عزیز می‌گفت؛ من آرزو…
رسانه «دنیای سلامت و دارو» چون معتقد است همه ما در یک مسیر و یک رودخانه هستیم، واجب می‌داند؛ این اتفاق یگانه را ابتدا به همکار و نویسنده توانای صنعت دارویی کشور، «رضا درستکار» و همکاران‌مان در رسانه «فن‌سالاران» تبریک گفته و آرزوی موفقیت کند و بعد برای تمام فعالان و (به قول خودش) «فن‌سالاران صنعت دارویی کشور» که هر «دریچه»ای تازه در این صنعت، نوری تازه است و نفسی نو.
*خدایار قاقانی
انتهای پیام
